(Jaargang 27 #2)
2004.02.03
door Ruud Meijer

Marnix en Berthil Busstra herenigd - Broeder Band

Toen gitarist Marnix Busstra (38) zich besefte dat hij al zo'n vijftien jaar niet meer had gespeeld met zijn 40-jarige broer Berthil, de Fender Rhodes-specialist, pakte hij de telefoon. Dat leidde uiteindelijk tot nieuw repertoire voor de Buzz Bros Band.

lets vertellen over de nieuwe cd betekent automatisch iets vertellen over de nieuwe band. Marnix Busstra - gitarist, componist en leider van Second Vision en het Marnix Busstra Quartet - benadrukt dat de cd Castle in the Air de debuut-cd is van de Buzz Bros Band, een formatie waarmee Busstra de muzikaie hereniging met zijn Fender Rhodes spelende broer Berthil viert. Naast Berthil Busstra completeren contrabassist Rene Dissel en Chris Strik een kwartet dat volgens de leider 'funky, maar avontuurlijke jazzlounge met een etnisch tintje' speelt. Vanwaar ineens deze broederlijke hereniging? Het antwoord is simpel. De 38-jarige Marnix Busstra realiseerde zich ineens dat hij al zo'n vijftien jaar niet meer had samengespeeld met zijn inmiddels al 40-jarige broer. De vraag hoe het zou zijn om een cd te maken met deze Fender Rhodes-specialist en analoge keyboardfanaat leidde uiteindelijk tot het componeren van een repertoire dat Busstra met deze band in het achterhoofd op papier zette.

De broertjes Busstra groeiden op in een muzikaal gezin, waar zij naar eigen zeggen werden doodgegooid met jazz. Het had overigens maar een haar gescheeld of het zou allemaal heel anders zijn verlopen. Vader Busstra groeide op in het keurslijf van een zwaar gereformeerd gezin, waar alleen maar naar kerkelijke muziek werd geluisterd. Als hij op 16-jarige leeftijd tijdens de een of andere festiviteit niet een jazzbandje op een open wagen voorbij had horen gaan, dan zou de Buzz Bros Band er waarschijnlijk niet zijn geweest. De vader van Marnix en Berthil hoorde die dag voor het eerst jazz, en voor hem was het alsof de hemel openging. Jazz werd voor hem het symbool van de vrijheid die hij vanaf dat moment zou gaan bevechten. Zo werd jazz voor hem bijna een religie, een zwaar bevochten ding, dat hij koste wat het kost aan zijn kinderen wilde meegeven. Op die manier kregen de broers de muziek van Oscar Peterson en Erroll Garner met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten. En niet zonder resultaat: Marnix en Berthil Busstra staan na al die jaren samen op een podium en een cd.

Het stond Marnix Busstra meteen voor ogen dat hij geen standards of covers met deze bijzondere band wilde spelen. Voor de muziek die hij schreef liet hij zich inspireren door de vroege fusion van de jaren zeventig met misschien als belangrijkste inspiratiebron de eerste elektronische exploraties van Miles Davis. Geen heavy stuff a la Billy Cobham dus - en dat verklaart meteen het feit dat drummer Chris Strik in de Buzz Bros Band alleen maar met brushes speelt. 'Alles ging vanzelf in deze band', vertelt Busstra met nog hoorbare verbazing in zijn stem, en hij voegt eraan toe dat niet alleen de muziek meteen goed bij de musici viel, maar dat het ook op het persoonlijke en muzikale vlak meteen klikte tussen de musici. 'Zo'n perfecte start', vervolgt hij, 'heb ik eigenlijk nog nooit meegemaakt'. Het samenspelen na al die jaren met zijn broer noemt Busstra 'vanzelfsprekend'. Ik voelde meteen dat onze muzikale taal nog erg dicht bij elkaar ligt. Ik herkende zijn stijl van vroeger met dat verschil dat alles wat hij nu speelt veel beter en meer volwassen klinkt. Hij speelt Fender Rhodes als geen ander. En wat ik ook fijn vind, is dat hij geen solistische solist is, als je begrijpt wat ik bedoel. Ook tijdens zijn solo's is hij bezig met het bandgeluid en weet hij de hele groep naar een hoger niveau te tillen.'

Marnix Busstra zelf slaat op dit Buzz Brothers Band-project ook een beetje een andere weg in. Naast de elektrische sitar, die hij overigens ook al in Second Vision bespeelde, verruilt hij de gitaar nu af en toe ook voor de lerse bou-zouki, een instrument dat het groepsgeluid een etnisch tintje geeft. 'Dat groepsgeluid is voor mij, ook in mijn andere bands, altijd erg belangrijk geweest. Dat komt waarschijnlijk omdat ik mij misschien nog wel meer componist dan gitarist voel. Dat geluid komt nu extra op de voorgrond omdat we de cd hebben opgenomen bij Turtle Records als SACD met surround sound. Het is een extreme, hyperrealistische opname geworden. Ik heb nu al gemerkt dat mensen daar ook minstens even extreem op reageren: of ze vinden het fantastisch, of ze vinden het helemaal niks. En eigenlijk vind ik dat wel goed. Dan weet je tenminste dat je een keuze hebt gemaakt.'

Buzz Bross Band; Castle in the Air. Turtle Records/Universal.